mei 2011

Nieuwe beeldtaal voor een oud stadspark

Het Reidingpark in Drachten was ooit een Engelse landschapstuin, maar inmiddels in een onderkomen staat geraakt. Hoewel omringd door seniorenflats, werd het parkje vooral gebruikt door dealers en schooljeugd die in de bosjes op de kunstmatige heuvel beschutting vonden en daar hun rommel achterlieten.
Het park stond daarom bij de gemeente ingeboekt voor een ingrijpende renovatie, het park zou weer worden teruggeven aan de bewoners. De heuvel, zou worden ontdaan van de overtollige bosschages en worden voorzien van een grastrap. Verder zou het park worden opgeschoond, nieuwe paden worden aangelegd, veel worden gesnoeid en vooral ook nieuwe aanplant. Kunst en Bedrijf adviseerde de gemeente om de renovatie aan te grijpen om een ontwerpopdracht uit te schrijven voor de vormgeving en inrichting van de heuvel en de ontwerper in kwestie tegelijkertijd voorstellen te laten doen voor het nieuwe parkmeubilair, inclusief twee bruggen. De heuvel zou daarbij de eyecatcher van het park moeten worden, die bij activiteiten grotere groepen mensen zou kunnen herbergen. Maar ook op een doordeweekse dag er aantrekkelijk uit zou moeten zien.

Wim Poppinga, ontwerper en afgestudeerd aan de Design Academy en het Berlage Instituut werd voor de opdracht geselecteerd. Een groep omwonenden heeft deelgenomen aan de keuze voor deze ontwerper en heeft ook het verdere ontwerpproces nauwkeurig kunnen volgen.
De heuvel is veranderd in een oplopend slingerpad dat gemarkeerd wordt door 21 zitbanken van zachtwit gekleurd beton. Poppinga liet zich inspireren door de haarspeldbochten in de bergen, die zelfs de steilste hellingen begaanbaar maken. Hij laat een foto zien van zo'n bergweg en vertelt: 'Het is mooi te zien hoe de combinatie van de natuur en de menselijke ingreep tot zo'n beeld leidt. Het heeft iets elegants. In deze opdracht heb ik de heuvel naar dat voorbeeld gemodelleerd.'
De slingerende vorm van het pad paste mooi bij het idee van de landschapstuin. Op deze manier creëerde Poppinga meer fysieke ruimte, want 'ik vond dat het een route moest zijn die voor alle leeftijdsgroepen uitnodigt tot beweging', zegt hij, 'ik wilde geen statisch amfitheater maken dat alleen uitkeek op die vijver.' Door het slingerpad maakte Poppinga het mogelijk dat verschillende publieksgroepen afzonderlijk van elkaar de heuvel kunnen gebruiken: 'Ik wilde zitplekken op verschillende niveaus maken', zegt Poppinga, 'daarmee heb ik er nu een open, dus overzichtelijker en sociaal veiliger, landschap van gemaakt'.
's Avonds, als het donker is, lichten de banken van binnenuit op . Op dat moment krijgt de heuvel een prachtig immaterieel aanzien door de opgloeiende LED verlichting. Die zorgt ervoor dat het park ook als het donker wordt nog steeds uitnodigend is.

Ter weerszijden van de vijver zijn vijf banken van Poppinga geplaatst, de Big Bench die speciaal voor het Reidingpark in een extra lange versie van 3 meter breed is uitgevoerd. Het Reidingpark wordt omsloten door een sloot en onderdeel van Poppinga's opdracht was om die op twee plaatsen te overbruggen. Kort als deze voetgangersbruggen zijn, vallen ze echter direct op door hun witte kleur en omdat ze door lijken te buigen naar het wateroppervlak. Ze zijn ontworpen als verblijfsplekken, met een extra brede leuning om op te zitten. Als extra accent voor deze toegangen tot het park is in de rand van de bruggen verlichting opgenomen.

Fotografie: Joost van Hezewijk